Onze productie werd keurig aangekondigd op Radio 4, op woensdag 3 juni 2015, door Hans Haffmans:

Dat het publiek bij het applaus ‘Boe!’ ging roepen tegen Schettino was wel een soort kroon op het werk, men was kinderlijk meegesleept in het spel, ik was er verbluft over en ja, ook heel trots op.

Xandra Mizée

Wauw!! Wat een gaaf project! De Costa was een prachtige productie met een team van gedreven, inspirerende en warme mensen. Je hebt een mooi clubje mensen om je heen verzameld! Ik vond het bijzonder enerverende ervaring. Om het verhaal van de Costa te gebruiken en op deze manier vorm te geven, is een geniale vondst en mooi uitgewerkt.

Rudi

In wezen is mijn hele idee voor dit stuk gebaseerd op dat verlangen; ik hoorde het gesprek tussen de Falco en Schettino en dacht over de eerste verrukt:’Wat een man! Wat een geweldige man!’ Ik ben in feite uitegegaan van dit ‘basic instinct.’ Die spontaniteit zit ook in veel van de muziek: Verdi, maar nog meer in Puccini, muziek als gloeiende lava. En in Nino Rota, welke muziek zo heel rustig en eenvoudig is, en die zelfs de meest intellectuele muziekliefhebber zo diep ontroert, soms tegen wil en dank!

Xandra

Het was een drukke week, volgepland met meetings, maar dat heeft mij er niet van weerhouden om heel vaak terug te denken aan de fantastische voorstellingen en de vele repetities daaraan voorafgaand (de weg er naar toe was minstens even belangrijk en voldoeningschenkend als het einddoel). Het was het eerste waar ik ’s morgens bij het wakker worden aan dacht, als een zeer dierbare herinnering.

Wolf

“Nou én, nou én, nou én; wat maakt dat nou uit?!” Dat laatste zinnetje zingt het koor als de rechter begint te zeggen dat het schip onder de Panamese vlag voer en ik vind het mijn beste zinnetje van het hele stuk. Het drukt uit: ‘Wat kon ons dat nou g.v.d. schelen, die vent moet hángen! Machteloze woede die gekoeld moet worden door de schurk zijn straf te laten krijgen. ‘Alles ging nou nét zo goed’ zingt Schettino verongelijkt bj het begin van zijn getuigenis, en verderop: ‘Hou je d’r buiten, zeikerd!’ Die zinnen zijn van Nicolien, die ze achteloos zei, om de verhaallijn te schetsen, maar ik heb ze letterlijk erin gezet, precies om hun directheid…

Xandra

Hoe kan ik anders dan mij achter de opperrechter scharen, die zich weer achter de verslaggeefster schaart? Wat we deden was ABNORMAAL (leuk, knap, grappig, mooi, hartverwarmend, kneuterig, groots, memorabel…)! Op naar een volgend mooi project!

Janneke